Gezerdim sokakları yaşıtlarımla, yaş altı
Büyüklü küçüklü çocuklar vardı, komşu çocukları
Aynıydı hedefimiz, ayrımımız yoktu,
O küçük mahallenin neşesi, ne kadar çoktu.

Derken başladı ,tebeşir kokulu o güzelim yıllar
Üstümüzde resmiyeti yansıtan kara önlükler
Yakası ve düğmeleriydi , o gece karası önlükte tek beyaz
Kışın dize kadar karda, yüzümüze vururdu o zalım ayaz.
Işığı görünce yanardı, onu kehribar sanırdın
Sıcaktan, fırındaki ekmek gibi de içinde kızarırdın.

Ders bitimi çalardı okul zili, çoğunlukla elle
Gideceğim yer malumdu, halam beklerdi beni sevgiyle
Bir alt sokakta gecekondudan ve bahçeli bu evde
Ne hatıralarım oldu, halam ve kuzenlerimle.

Hazırdı sofrası onun, beklemezdiniz asla
Sanki, yedi yirmi dört mutfakta çalışırdı inatla.
Bilmezdi çoğu kere küçük tencere,
Kaşık yerine kullanırdı, koca bir kepçe.
Düşmezdi türküsü dilinden, gözü de ocakta
Lokanta usulü pişerdi yemekler, koca kazanda.

Aç giden görmedim o evden sayki oteldi,
Tokları ağırlaması ona biraz zahmetli.
Hadi derdi, hadi gelin sofraya, o nasıl bir düzen ki
Ortada genişçe bir dairesel tahta, onun üstünde devasa tepsi
Nedir tepsideki diyeceksiniz eminim
Tavuk adına ne varsa orada, ben kefilim!
N e cömert bir kadındı halam umumiyetle
Eksik olmadı yüzünden tebessüm, iyi bilirim.

Geçti aradan yıllar, gurbet girdi araya
Halam ise halen aynı kafada.
Yeterki bir görsün seni, asla bırakmaz,
Tıka basa dolar da miden, yine inanmaz.
Aç gitmemeli düstur olmuş onun zihninde,
Belki de bundandı hürmeti misafirine.

Adımı telaffuzu hem komik, hem de yanlıştı,
Kendine göre onu, belki de kısaltmıştı
Pamuk gibi yumuşak, sakin kadındı
Hatıralarımda saklı o, benim halamdı.

Göçtü halam bu dünyadan, ahiret yurduna
Siyah-beyaz birkaç resim kaldı ardında
Oturur düşünürüm de çok daralınca
Çok severdim halamı ben, artık yok oysa.

Akraba sevgisi asla benzemez, sıradan aşka
O sevgi ki,büyütendir sizi aslında
Yitirince anlar insan bu çınarları,
Arada bir dua ile onları anmalı.

Bu satırlar halama olsun benden hediye
Rabbim de cömert davranır inşallah kendisine
Dünya dediğin bu devran,bir pencere değil mi?
Herkes bu pencereden baktı da geçti.
Oğuzhan KÜLTE