Öyle bir gün gelir ki kalırsın sen de tek başına,
Muhtaç olursun inan elin bir tabak aşına,
Hayatta bakmaz hiç kimse gözünden akan yaşına,
Her şeyini verdin sen dost bildiğin o arkadaşına…

Sen ki kandın daima tatlı söze gülen yüze,
Düşünmedin nedense yaşadığın bu hayatın sonunu,
Yüzüne gülenlerle oynadın hep seni aldatan o oyunu,
Anlamadın bir türlü dostlarının huyunu…

Günümüz nasıl hem karanlık hem aydınlık oluyorsa,
Dostlarından hiç olmazsa biride doğru ve imanlı olsa,
İstemiyorum diyorsun artık böyle olan dostlarla yaşamayı,
Arzuluyorum buna candan dost olanlara kavuşmayı…
*
Hayat merdivenleri olmuştur hep inişli yokuşlu,
Diyorsun ki ben kendim seçtim kendim çizdim yolumu,
Yoktur hiç kimseye, ne dargınlığım, ne de küskünlüğüm,
İşte şimdi ben böyle bir başıma çizdiğim yolun yolcusuyum…


Mustafa UZ /20 Aralık 2017

(0546) 801 73 99