Dakikaların kırılan kanatlarında
İçimde çalınmış bir nota
şamar gibi vururken suratıma.
Benziyordu günlerim
bekleme salonuna.
Çok kullanılmış uyaklar
Yırtılası çığlıklarla
dans ettikçe dudaklarımda.



Bastıkça gecelerimi militan duygular
Yağmalandı sarayım
göçe gecikmiş kuşlar tarafından.
Şiirler yazdım beyaz tüylere
sözlerin kolyesini çıkarıp boynumdan
Sarı bir sis sırtını sürterken pencereme.
Umudun sancağını diktim kalbime.



Boş sesleri besteleyip
bağladım fecrin teline.
Kanayan bir yumruk gibi
otursa da gözüme güneş
Çalkaladım karanlıkları
bulutlar dolusu su sesiyle.
Gün boyu özgürlük terledim
gümüşlü sabahlar
altın akşamlar üstüne.



Kim bilir kaç doğum yaptırdı ellerim
bu kısır döngüye
Kim bilir kaç mevsimin yağmurunda
buruştu avuç içlerim.
Kim bilir körükle
kaç yangın taşıdım gençliğime
Elinden tuttukça
Kaç gaflete koştu çocukluğum
Kaç hasret kaldı kucakta
kaç kahkaha halen çınlıyor duvarda..?



Bizi "biz" olmaktan çıkartan
çaresizliklere kahır ettiğimde.
Geriye bir ’iyi ki’m kaldı
Aktığı vakit gözlerimden gökyüzü
seslendiğimde kendime.
Gezdirdikçe gölgemi
tekmeleye tekmeleye...!



Ferdaca