Esti yine... Geliyorum .
Sonunu bilmeden ve hepsini kabul ederek.
Korkmuyor muyum ?
Elbette titriyor sesim.
Lakin bütün varını kaybedenlerin korkusu ancak geçmiş kadar uzak gelir...

Aniden çıkıyorum karşına
Bu his, bu netlik ve bu ses.
Hepsi sana ait
Sen bana.

Maraş’ın boş sokaklarında bunca zamanın hasretini çıkaran iki deli
Biri diğerinden vazgeçen sen,
Diğeri birini dünya bilen ben .

Sabah,bir yabancı gibi peşimde
Ben uyanmak istemediğim o malum uykuya dalmış
Ve saatler nasıl da bizi kıskanıyor...

Kendimi bilmeden burada buldum
Bomboş koridorları yabancı bir sis kapladı
Karanlık, en puslu geceden bile karanlık.
Sabahın bu saatinde bu karanlık
Hangi hayırlara alamet sayılırdı...

Zarif adamın ruhu doluyor yine içime
İçim sana hasret, sen taze bir mevsim gibi
Nerede olursan ol benimlesin
Daha dün okumuştum
Mesafeler çoğalsa da
Kollarım seni kilometrelerce uzaktan saracak kadar uzundur...


Şairler Kenti MARAŞ
Temmuz 24-2018