yorgun gözlerim puslu, sessiz
susuyorum çünkü konuşsam da faydasız
yaşamın bir anlamı yok
yok üstü yok işte
herkes almış sırtına kader denen yükü
kimi sürüne, sürüne
kimi eze, eze yaşıyor
ve yaşatıyor

küçükken de zordu
kolay yolu kaçmaktı gerçeklerden
hayallerim vardı benim
var mıydı gerçekten bilmiyorum

gerçeklik acımasız gelirdi
bende yalandan bir oyun oynardım
hayal dükkanımda

ben büyümüştüm
param vardı, çalışmam gerekmiyordu
istediğimi yiyip, istediğim oyuncağı alabiliyordum

büyüdüğüm hayallerimde de hala çocuktum
babam yoktu, öğretmenler yoktu, annem bile yoktu
bendim tek otorite, tek kral ve tek köle

hiç kaybolmamıştım hayallerimde
ekmek yoktu, her yer hamburger, her yer patates ve kolaydı
kiloda yapmıyordu üstelik

adı üstünde hayal
yalan hayal ama
çünkü gerçek olmadı, olamazdı zaten
benim küçük hayal dükkanım
hayal oldu
hayalet oldu