bir varmış , bir yokmuş
bir zamanlar küçük bir oğlan çocuğu varmış
kırılgan , suskun ve ürkekmiş
sevmeye korkarmış , sevilmeyeceğini düşünerek
sevginin şarkılardaki gibi zor olduğunu düşünürmüş
aşkın gerçek olmadığını , kendine uğramayacağını sanırmış
günler geçmiş , zamanı gelmiş
aşık olmuş , kendini sevmeyen birine
koşturmuş , inanmış , aldanmış
ve üzülmüş....

kendini kaptırıp inandığı için yalanlara , çok içlenmiş kaderine
her şey zormuş , aşk yokmuş , seks yalanmış
beden yiyenler varmış hep çevresinde
yıllar geçmiş , gitmeye karar vermiş bu diyarlardan
kurtulup İstanbul ‘ dan arındıracakmış ruhunu
kendini affedip , çok uzaklarda yaşayacakmış
kaçacakmış her şeyden.....

kader bu ya duygusal oğlan çocuğuna bir çelme daha takacak
çıkarmış karşısına masum , ürkek
gelecekten korkan esmer prensi
prens sevmiş onu
ısınmış kısa zamanda
o da prense
ama gidecekmiş uzaklara
inanmamış şimdiye kadar kimse
herkes acı , zorluklar yaşatmış ona

prens korkmuş , gidecek birini durduramamaktan
ama duygusal oğlan çocuğu seviyormuş prensi
aşık olmuş gerçekten
prens terk etmiş onu....
sevdiği adamı
duygusal oğlan çocuğunu

ama her seferinde geri dönmüş ona
bir gün duygusal çocuk demiş ki ;
seversen başkasını
al hayatına ....
bırak beni
üzmeye hakkım yok seni , arkamda bırakarak .....

prens dünden korkak
bir gün sonra
sokmuş hayatına başka bir çocuğu
duygusal bir çocuk mu ?
kim bile bilir ki
terk etmiş , gözü yaşlı duygusal oğlan çocuğu
öksüz koymuş , gurbete gitmeden
severken ayrılmış duygusal çocuktan
hüzünlü bir bekleyiş başlamış her iki sevende de

sonu mu ......
bazı masalların sonu olmaz
ya da henüz yaşanmadığı için bilinmez
belki buluşur yine seven kalpler

belki de gökten üç elma düşmez
gökten göz yaşları yağar
ıslatır sevgiyle herkesi
sevgiyle ıslan Esmer Prens
sevgiyle Duygusal Oğlan Çocuğu