Dışarıda rüzgar örseledikçe çiçekleri
Dağ yanığı kabuğun eğimli damarlarından indim de dadandım...




Suskun maviye
Güneşi içiren şarap saatler
Dalda kirazın uykusuna yatırıp gece dualarımı
Örttü açık yanlarımı kanatlarıyla aşkın
Bize bakan aynalara
Iplik iplik yağdı sevgilim
Saç uçlarımda gökyüzü
Yalnızlık turuncu bekleyişin
Son konuğu sokaklara
Dertleşip uzağımın sesiyle
Bugün de ölmedim
Ki,
Iki damla suyun toprağa küsmesi
Bu yüzden...






Arkamdan gelen ayaklar tırnaklarımı ırgalamaz
Buz üstünde kaybolan yüzler taş soğuğu
Gidebilirim bu kentten
Karanlık şarkısını söylerken
Koluna girdiğimle yan yana
Bir yolda yürüyebilirim
Ve kırların serseri sırtında
Yalınayak uçarım
Uçarı yanımın sol köşesi hep elma
Hayatım
Umudum
Gümüş balık pul pul gözlerine
Denizlerin tedirğinliği uçurumun derinliğinden olsa gerek
Bugün de ölmedim
Alnımda duvarlar ve sen






Günışığı sızan kitabın
Ağaran sözlerine sabahı ettim
Aklımın boyuyla gidip geldim ellerine
Çınladı kulaklar cam kırıkları üzerinde
Ki,portakal bahçelerinin dağılan kokusu odam
Avuçlarında ömrüm ensene kıvrılı ışık

Tan ağarana dek izlediğin ay’ım

Dışarıda rüzgar örseledikçe atımı
Dağ yanığı kabuğun eğimli damarlarından indim de
Bugün de ölmedim