gırtlak gırtlağa süzüldüler
ölü kentin çatısından
duman yüzlü uçurtmaların yoldaşlığı
gecenin serin göğüslerine



sabahsız gecesine zaman
sütü kesilen nehirlerin vadilerinde
kadavrasına sevişen sonsuzluklar
karanlık gölgelere sıvanan suret
alın çizgiler yontulayan ustaların imlası
sırdı kayıp ruhlar sokağında



bir o kadar aşk ve üşüyen demire
yasaklı şekiller veren ateş
elma ağaçların fısıltılı rengine
can damarlarını gömerken kırmızı
yeryüzü tanrılarca affedilmeyen günahların
olabildiğine çocuksu yanıyla



turunç bahçelerin tanından geçen kızıl kafile
siyahtı saçları kırlangıçların
sevdiğiniz çiçekti papatya
güneş ülkenin sıcak tenli toprağına
akarak su kalemi kırılan açlığın infazından
nil bereketi olmak haktı hatta



kuzey yamaçların çan kulelerini
kundaklarken puslu avuçlarda esmeraldalar
affedebilirdi sizleri ve uzakları
arıyorken kayıplarımızı tırnak tırnağa
tur dağın koynuna uyuyan asa