Her şey karanlıkta daha iyi duyulur
Hiç kimse onarmaya kalkmasın kaydedilmeye değer sesleri...




Gecenin kızgınlığında başını eğen düşler dolaşır ayaklarıma
Elleri büsbütün yangın çiçekli otlar yalnızlığa bağlanır
Manzarada bir demet aşk su verdiğinde yüreğimin çeliğine
Sessizliğin öpücükleri uyandırır kıyılarımı ki
Hiç bir sandal taşıyamaz hayatın uçurumlarını kapıma





Gül yaprağı düştüm penceremin sevinç kokan merhabasına
Kuş cıvıltısı sardı gökyüzünü,dudaklarımda mavinin sevdası
Islıklar sabrın çağlayan ışığı sımsıcak
Bir ceylan gibi seken kelimelerimde ki
Hala koynunda hayallerim kır dolusu kitap





Gözlerinin menziline girip dağlarını okşuyorum sevgilim
Yorgun türkülerini rüzgarın yelesine bırak
Gün kararmadan tutarım avuçlarını
Saçların terlesin usulca dökülen gözyaşımla
Sen göğsümde kanayan derin su





Ne güzel bakıyorsun gurbet akşamlarından
Çadırlar serip ağrımın uyanan tenhalığına
Yağmurlar düşüyorsun nal sesleri gibi soluma
Başımda gök duman içindeyken
Kurban olmam mı duruşuna
Taşlar bile susturup çocukları bizi konuştukça
Bu büyük sokakların düşlerini söyle sevgilim
Nehir gibi uzayıp yüzümün deltasına
Duraklarıma adını yaz
Sis ve intiharlar gõçsün

Sokul avuçlarıma...