sensiz birinci Şubata doğru.kaç mevsim,kaç ömür sayacağız,uzaklara.artık gökyüzüne bakmıyorum.
bilirsin bek soğuk olmaz buraları.üşüyen çiçeklerdir.
ihanetlerin buzulluğu ,üşütüyor olmamış toprakta saklı gelincikleri...
benimde yüreğim üşüyor.
bi yanı eksiklik ne demek yaşamda..olmayan yarınlar beklemek.
dedim ki,Şubata doğru..o,gitti.bi yıl oluyor.
sana çok yalanlar söyledim.üşümeyen ellerimi ısıt diye.
sadece bi mevsimlikmişsin.gittin işte.oysa ben seni,28 kış mevsimi beklemiştim.ömürden fazla,ömürdür.
başka ömrüm mü var.
doğarken ağlamadığını söylemiştin.yaşarken ağladıktan sonra,ne kıymeti var.
seni gördüm rüyamda.sarı saçlarını uzatmışsın.bi kaç tanede şiir yazmışsın ,hayatında ilk defa..
şiirin birinde ,benim bi sözümü gördüm.(gecenin çeyreği)diyorsun.benim gecelerim hep çeyrekti.ondandır bütün sabah ezanlarını dinlemem.
anlattığın Lafonten’in karıncayla ,ağustos böceğine artık inanmıyorum.bi burjuvayla,proleter asla dost olmaz.
senin kariyerin yanında,benim toz toprak,çamurlar içindeki ,iş bulursam çalıştığım gündelikçi işçiliğim neki..
yinede sana bişeyler bırakmışım bu sevdadan.
şiirlerini benim gibi yazıyorsun.
ama,bişeyi yapma,
şiirlerinde beni anlatma.
11.01.2010 21:28