“Can dostum, arkadaşıma”
Bir yaprak daha düştü, koca çınardan
Daha sararmadan, uçtu da gitti
Kocayatak Köyü, denen pınardan
En son yudumunu, içti de gitti.

Adamdı, yiğitti, lâkabı deli
Düşküne, yoksula, yakındı eli
Ne var ki ayırdı, bir seher yeli
Çileli dünyadan, kaçtı da gitti.

Sanki tek başına, bir büyük ordu
Ülkü davasının, yılmayan kurdu
Antalya Lisesi, doğuştan yurdu
İlim, irfanını, saçtı da gitti.

Nasıl inandıysa, öyle yaşadı
Bir onur timsali, kalacak adı
Zorlu hayatını, erken boşadı
Bir varmış, bir yokmuş, geçti de gitti.

Meğer habersizce, sarmış yükünü
Ebedî âleme, kesmiş çekini
Daha başaktayken, yeşil ekini
Dalga geçer gibi, biçti de gitti.

Adı Dilaver’di, canlardan candı
Tarifi imkânsız, güzel insandı
İçimiz acıdı, yürekler yandı
Beklenen kapıyı, açtı da gitti.

Necati dostuna, ne dese azdır
Hakikat ehlinin, cevheri sözdür
Temmuz’un ortası, mevsimler Yaz’dır
İnşallah Cennet’e göçtü de gitti.

Necati OCAKCI- 16.07.2018- ANTALYA
Arkadaşımın mekânı Cennet, yattığı yer nur,
toprağı bol olsun inşallah.