Saksağanın beline kim vurdu bu kazmayı.
Günlerdir acı çekti, kendine gelemiyor.
Bir dama kondu diye, hak etti mi kızmayı?
Arkasından vurmuşlar, vuranı bilemiyor.

Sivrisinek saz çaldı, kulağımın dibinde.
Talih kuşu uçunca, para gitti cebinde.
Balık kavağa çıktı, atladı akabinde.
Kendisine tuzağı kuranı bilemiyor.

Balık baştan kokunca, ağır gelmiş mideye.
Vakitsiz ötmüş horoz, çıkarmışlar iğdeye.
Geçmiş Bor’un pazarı, eşek varmış Niğde’ye.
Kendisini boş yere yoranı bilemiyor.

Kaçan balık büyükmüş, severim bu sözünü.
Sineği avlayanlar, çıkarmışlar özünü.
Kargayı besleyenler, kaybetmişler gözünü.
Yara kapanmış amma, saranı bilemiyor.

Sürüden ayrılanı kapmış kurdun birisi.
Kaptığı koyun ise; sürünün en irisi.
Biri sormuş çobana; “hani bunun derisi?”
Çoban cevap verecek, soranı bilemiyor.

Karaman’ın koyunu, aratmamış soyunu.
Herkes uykuya dalmış, oynamış son oyunu.
At, geçmiş Üsküdar’a, su aşmamış boyunu.
Denizi bir dağ gibi yaranı bilemiyor.

Koptu danada kuyruk, var mı çare bulanlar?
Pireyi deve yaptı, artık oldu olanlar.
Devede kulak imiş, söylediği yalanlar.
Söz verip de sözünden duranı bilemiyor.

Sözünden dönmeyene, hemen derler “isyankar”
Yumuşak başlı olsan, o zaman derler “davar”
Hayvanlar aleminden alınacak dersler var.
Hesap için huzura varanı bilemiyor.

Sabri Koca