Mayısın gelişiyle, tamamen açtı güller
Güzelliklerine mest oldu âşık gönüller

Deli divâne gördüm, pervâz eden canları
Yüzlerde nümayandı, şevk u heyecanları
Güzellik sarhoş eder onu gören gözleri
Baldan da tatlı kılar özden azad sözleri
Aşk meftuntur cemâle, cemâl ise kemâle
Lale, gönlünü vermez, hodfuruş laubale
Cünbüşe gelenler ya sultan ya da ârifti
Hallerinden belliydi, herbiri çok zarifti
Sadece birkaç kişi, kibre esir olmuştu
Özleri tac u tahttan müteessir olmuştu
Kendilerini medh u sena edip durdular
Olmadık şeylerin de hayalini kurdular
Behnaz’ın cemalini duyan gelmişti şebe
Vabestedir dünyada her olay bir sebebe
Mihmanlar bu geceyi bir vesile bildiler
Güzelliğini görmek için kalkıp geldiler

Gülzârda çalınmaya başlandı neyle sazlar
Ruhları okşuyordu, nağmey-i dilnevâzlar

Laleler rüzgârlarla herşeb raksediyordu
Havuzun içinde de mehtab aksediyordu
Padişahın niyeti güldürmekti Behnaz’ı
Hüzünle geçirmesin, diye baharla yazı
Bir derdi var diyordu, ama neydi sebebi
Olmadı son günlerde dünyalık bir talebi
Gözü yoktu sarayda, tac u tahtta, mirasta
Asla dönüp bakmazdı, gezerdi de ârâsta
Padişah istedi ki kızı bahtiyar ola
İstediği sultanı, sevip ona yâr ola
Belki de bu sayede, erecekti murada
Âşık bahtiyar olur yaşasa da Hira’da
Önemi yok mekanın, ha saray ha mağara
Aksi takdirde Mecnun girer miydi mezara?
Odada oturmaktan çok sıkılınca Behnaz
Dedi ki padişaha:“Gel de gezelim biraz”

“Sürelim babacığım sefasını baharın.”
“Başımıza ne gelir bilemeyiz ki yarın.”


S / ÂYE 23 HAZİRAN 2018 / CABİLKA

Kelimeler:
Vabeste: bağlı
Dermeyan: ortada görünür
Şeb: gece
Nağmey-i dilnevâz:gnül okşayan
Arasta: üstü örtülü ya da dükkânlarının önü saçaklı çarşı.