Karanlık bir sokaktan
Geçer gibi geçtim gözlerinden bir cinnet vakti
Uyanmasın diye sesimden huzursuz ruhlar
Avucumdaki ateşi kalbimden gizledim
Yandım
Suyun içinde bile yandım ama ağlamadım.

Gözlerimde donup kalan hüznün dudaklarıyla
İlk kez dokunduğumda dudaklarına
Bilmiyordum,
Gitmelerin ölüm kadar soğuk
Kalmanın yaşamak kadar zor
Ve senin bir adının da Melal olduğunu.

Belki de bu yüzden
Bu kadar çok sevdim geceleri.
Adımlarının,
İçimdeki bütün hezeyanları
Bastıran sessizliğini,
Tenhalarında büyüttüğüm özlemimi,
İptilamın senin adınla başlayan nevmidini.
Ama en çok da
Saçlarından ay ışığı damladığı zaman
İçimdeki çocuğun
Bana seni sevdiğimi söylemesini.

Ahh, ruhumu yıkayan ateşsin sen ey acı
Aşkı sınayan korku,
Aklı unutan intihar
Ve adını yaşatan ölümsün dudaklarımda.
Gel üstüme gel yine istiva et gözlerimi
Keder öldürmüyor nasılsa insanı
Yaşatıyor tükenen hayatlarının seyrinde.

Kendinde mahkûm bir duvarım ben
Yüzümde anlatabildiğim kadar hasret
Anlatamadığım kadar nedametle bekliyorum seni.
Ben ki iki ölümün varisi
Kendi izmihlalinin sessiz şahidi
Gel yine
Şakaklarımdan in sokul kalbime.

Nasıl olsa bir gün
Bir yıldız gibi düşer ölüm karanlığına mağribin.
La mevcude İllallah der içimden bir ses
La mevcude İllallah..
Aydınlanır vechi, ezher olur gecemin.

Kalbimde ki çocuğun gözlerinden öp ey acı
Dokun usulca saçlarına
Kapatmadan önce gözlerimi
Gel, son kez...
Gel son kez dokun ruhuma.

mkemalserhatlı