Ben sana hiç şiir yazmadım
Kalbimle konuştum
Noktalarca sustum.

Adın ilka edildiği zaman kalbime
Kainatı seninle doldurdum
Dipsiz kuyulara sesini
Yıldızların arasına nefesini koydum.

Firar etti noktasından cümlelerim
Koştum deliler gibi kapında duruldum
Utandım aczimden
Düştüm zillete
Gözlerimden kovuldum.

Ben sana hiç şiir yazmadım
Bozkırların nefesini taşıdım sesime
Atların yelesini okşadım
Dudağına su verdim ateşin
Kendi avcumda yakıldım.
Savurdum küllerimi nehirlere
Harf harf ,hece hece
Her mısrada seni aradım

Bir şahidi olsun istedim gözlerimin
Kalemi kalbime nazargah eyledim

Sardım gönül çıkrığına cefamı
Çilemi bilmem bu,sefa mı
Eğirip usul usul kelamı
İğne ile kağıda nakşeyledim.

Ben sana hiç şiir yazmadım
Kalem ile meşk eyledim
Geçtim narın içinden kağıttan bir libasla
Aşk ile canı meczeyledim.

Bir tutam kızıl aldım saçlarından
Bir katre pembe dudaklarından
Elimde bir sürmedan
Gözlerinle boyadım alemi
Akıllanıp bir an uslanmadan

Ben sana hiç şiir yazmadım
Süzüp aşkın imbiğinden lafzı
Sakladım kırk kapı ardında manayı
Damla damla
Mısra mısra gönülden ah u zarı
Mürekkep ile hâra nakşeyledim


Uslanmaz gönül çekse de bu azabı
Azaba aşık eyvah,istemez felahı
Doldurup derdin ile
Kalp denen şu havanı
Dövdüm bin ah ile
Döktüm dile cümle cefamı
Ben sana hiç şiir yazmadım

M.Kemal Serhatlı
10 08 2019