Hayal dünyamda ümitle bağlandığım,
Hayallerim vardı.
Bir kuşun pencereye konup,
Umutla yem arayışı gibi,
Her Sonbahar dökülen yaprakların ,
Baharda yeşermesi gibi.
Nisan yağmurlarından sonra ;
Çıkan gök kuşağı gibi,
Umutlarım vardı.
Hayallerimin içinde , yeni doğan bir ayın
Gökyüzünde parlayışı gibi
Yıldızların göz kırpışı gibi
Umutla karışık hayallerim vardı.
Sabahın mor şafağı söktüğü zaman ;
Aydınlanan yeryüzü gibi ,
Hayal dünyamı süsleyen...
Umutlarım vardı.
Bir ,bebeğin dünyaya gelişi ;
Ve, ilk sütünü içişi nasıl ,
Umut ve güzelliklerle doluysa
Benim de aynı idi.
İlk sütümü içip " merhaba " demiştim ,
Umutlara.
Neden çalındı ,bilmiyorum neden alındı,
Tüm hayallerim , umutlarım
Tıpkı bir aynanın yere düşüp ,
Dağılması gibi...
Paramparça ümit dünyam.
Kurduğum hayallerim...
Yıkılmış bir enkaz !
Neden dünyamda şimdi anılar kırık ,
Gönlümü saran hüzünlerde hıçkırık.
Neden bir dost merhabasına,
Muhtaç ve kırığım yalnızlığımda.
Neden Sonbaharlar mutluluğu getirmişken
Sonra hep ,hüzün şarkılarını söylediler.
Yağmurlar vururken , pencerelerde ;
Buğulu camlara bir kalp çizmek ,
Hayallerimi süsleyen bir umuttu.
O kalbin içine yazdığım isim ;
Hayal dünyamın bir ışığı , bir umudu idi.
Camlardaki buğuları nasıl siler ,
Yok ederse bir bez parçası,
Benimde umutlarımı öyle yıktılar,
Ruhsuz yürekler, gaddar eller.
Aynalarda bulamıyorum artık ;
Gülen gözlerimi, umut dolu sözlerimi
Bilemiyorum.
Yaşamak öylesine ağır geliyor ki,
Şimdilerde...
Bir teselli arıyorum,
Dost sandığım yüreklerde...
Yine de korkuyorum korkuyorum,
O hep ; dost diye sarıldığım ellerde
Zehirden içecekleri sundular...
Hayal dünyamı siyaha boyayıp,
Umutlarımı bir bir kırdılar...
Tıpkı yere düşüp dağılan ,
Cam kırıkları gibi, şimdi umutlarım paramparça.
Yüreğime,bir bahar güneşi doğsun istiyorum,
Her bahar yeşeren umutlar gibi.
Son baharların ellerine bırakmıştım
Umutlarımı...
Son baharları sevmiştim.
Hazan mevsimi hüzünleri verdi bana ;
Baharlar açsın istiyorum yeniden,
Düşlerime kar yağmasın artık...
Yeniden çiçek açsın ,umutlarım.

Günay K. K. Gaziantep.