Gönül bilmiyor akıl duymaz seni
Göz kapanır sen kaybolmazsın
Susar yağmur yüklü kara bulutlar
Sonra şimşek böler geceyi
Gök yarılır toprak uyanır
Bir bebek feryatlar içinde doğar
Ölse bir insan yine bırakır ardında feryatlar
Gün akar geceye
Gecenin ardı gündür
Hasret yakılır sobada sen tütersin bacadan
El ısınır ayak ısınır sen uçarsın göklere
Buralar hep kıştır hep hasret yakılır sobada
Yazı olmayan takvimler kullanılır hep

Od sensin odun sen
Tüten sensin bulut sen
Maksat ısınmaksa yakarsın her yeri
Yok yağmur olup söndürmekse ateşleri
O da senin işindir

Peki üşüdüğünde yazın eller
Hatta donacağından korkusuna uyku girmediğinde gözlere
Titrediğinde vücut sessiz ve çaresizce
İşte sen hiçbir yerde bulunmazsın
Gönül bulur akıl sormaz seni
Sonra göz kapanır sen kaybolmazsın...

Kapak açılır göz görür
Tıpa çıkarılır kulak verir
Gönül akar akıl durur
Hayat susar yağar yağmur
Bulan bulur sen kaybolmazsın...