Yine geliyorsun aklıma
Oysa ölmüş ve gömmüştüm kalbimin en derinine seni
İçim daralıyor ve martılara bakıyorum
Alıp uçarak hafiflersinler diye bu ağırlığı
İçimde bir volkan ,denize sesleniyorum söndürsün diye
Sana seslenemem sen duymazsın ki
Yalanlarında yok olmaktansa bu volkanda yanmak
Sevmeyişlerinde gidişlerinde yok olmaktansa
İçimde yaşatmak oldu
Haykırıyorum sevdamı ama duymazsın ki
Adını söyleyemiyorum çünkü adının duyulmasından korkarsın
Aşkla anılmasından çünkü sevmedin ki değmedin ki kalbine
Acısa da yüreğim artık öldün sen zaten hiç benle yaşamadın ki
Yok ettiğin bir duyguydu sendeki ben
Oyunlarınla bağladığın ,kandırdım sandığın
Oysa sadece sevdaydı sana inanan ve o inançla sana sarılan
Ne aptaldır sevdalılar ,ne de kör
Sadece kalbinde ki aşkla yürürler
Egoma yükledin her şeyi
Oysa bin kere yere sermiştim o ego denen şeyi
Her devasında belki dedim
Aslında yalan olduğunu bilmekteydim
Kendimi değersiz görmene bile katlandım
Çünkü kalbimdeki aşk benden değerliydi
Anlama dinleme artık hiç sevme
Ben sevdamı o yanan kora
Bana verdiği o sensiz mutluğu benimle olan bana ait olan o aşka sahibim
Ne fırtınalar boralar gördüm
Yalnızlıkla eğitildim
Yıkılmadım güçlendim
Yaradanın tek gerçeğim olduğunu bildim
Varsın olsun yansın içim ben yine de bu kadere gülerim
Ne yıkılmaz sarsılmaz bir ruha sahibim
Her düştüğüm de hakkın görünmeyen eliyle kaldırıldığımı bilirim
O yüzden gelir geçer yangınlarım
Çünkü onları söndürecek inanca ve sevgiye sahibim
Aşk mı o her şeye değer bilirim.