Sen durmadan hayal kuruyordun,
Ben bomboş bakıyordum pencereden avare.
Kurumuş gül kokuyordu gece,
Ve sen kokuyordum ben.
Gecenin sarı sıcağında emziriyordun,
Yalnızlığın yetimlerini sen.

Gidiyordun sonra,
Yağmur altında rüzgârda.
Üşüyordun,
İçin ürperiyordu.
Ellerimle yüzümü kapatıp,
Parmak uçlarımın arasından izliyordum gidişini.

Ben durmadan sana bakıyordum,
Sen gidiyordun.
Kimsesiz bir çocuk ağlıyordu gidişine,
Koca bir kent ağlıyordu,
Ben ağlıyordum.

Sen benim çocukluk yanımdın!
Güvercinlerin ıslak kanatları kadar,
Mum alevine tutuşturduğum,
Ve bir kez bile vazgeçmediğim,
Gözlerini sever gibi sevdiğim çocukluk yanım.

Bıkmadım yağmur altında sırılsıklam olmaktan.
Yorulmadım toprağa sinmiş kokunu içime çekmekten.
Sıkılmadım zemheri gecelerde resimlerine bakmaktan.
Say ki! Sen gitmedin de öldün sadece.
Ve say ki! Ben de yanına geliyorum.