Vakit geldi sevgili
Ayrılık kapıya dayandı
Baş parmağımla işaret parmağımın birleştiği yerden öp beni
Gece çisil çisil üstüme çöküyor
Bu şehir sana doyamadığım o eski şehir hala
Her köşesinde gölgemiz gezinmekte
Dost sohbetlerimiz yankılanıyor yorgun kaldırımlarda
Vakit geldi sevgili
O buza kesmiş ellerini ısıtamadan, nefesimle
Gidişini izliyorum küçük adımlarınla, ağır ağır
Bir kaç adım ötesi gurbet
Ve ben gelemeyecek kadar yorgunum
Beni affet.


Şimdi sen
Acımadan hatıralara,
Yoksul koyup ellerimi,
Tenine hasret gecelere salıyorsun sevdiğini.
Şimdi sen
Hiç yaşanmayacak bir ömür biçiyorsun bize
Gözlerimizi dikip uzak bir yola
Hasret ekiyorsun tarlalara
Bu yollar bizim değil
Bu gölge bizi avutmaz
Bu ses, bu türkü, bu şiir bizim değil
Yine de gel dersen, ardın sıra
Ayaklarım kan revan yürürüm dikenli yollarına
Yine de kıyamam kan çanağı gözlerine
Sana bir aşk
Bana sonsuz özlemler biçerim.

Yine de gitmezsen
Verebilecek pekte bir şeyim kalmadı
Sana, seni senden çok sevecek bir meczup verebilirim
Kalırsan yaralı bir kaç gece belki
Belki bir kaç sarılmak
Tir tir titreyen teninde terlemelerim
Bir uzun gece sohbeti
Kısa bir dörtlük
Bir hece vezni.

Yorgunum
Tahmin edemeyeceğin kadar yaralı
Bir yanım uçurum, diğer yanım sen
Ah bir bilebilsen
Bahtım ne karalı
Düştü düşecek demimdeyim
Zamanı durduracak gücüm olsaydı eğer
İki parmağının birleştiği yerinden öperken
Özlemken, sırılsıklam aşkken
Ölesiye senken
Müptelayken soluğuna
Adamakıllı sevdayken durdurmak isterdim.
Ve şimdi gücüm olsa
Sevgili diye seslenebilsem ardından
zaman gelip gözlerinde dursa
İç çekişimden dile gelir Bursa...