Hazan da kalan yüküm bahara erdi yazık
Gönlüm gamı atmadı kederliyim arkadaş
Taşıdığım melanet omzumun derdi yazık
Yıllar geçti bitmedi kederliyim arkadaş


Kapıldım sularına dibe doğru giderim
Suçu ustleyen mahluk kara bahtlı kaderim
Yüklüyor üzerime mahküm gibi öderim
Kısmet bacam tütmedi kederliyim arkadaş


Berduş geçen ömrümün çektim fotoğrafını
Gümüşten çerçeveye taktım fotoğrafını
Sıkıldıkça kin güdüp yaktım fotoğrafını
Ana neşe katmadı kederliyim arkadaş


İki iki dört eder bende iki kalıyor
Üste doğru çarptıkça hep geriden geliyor
Hicrana meyil edip vuslatımdan çalıyor
Saadete çatmadı kederliyim arkadaş


Toteme iman etmem lakin aynı her daim
Topal kısrağı geçmez koştursam nasip tayım
Kör feleğin artığı sahiplendiğim payım
Üstüne hiç katmadı kederliyim arkadaş


Ne çok yalnız kalmışım şu sevda sokağında
Harap sayıp ömrümü o en güzel çağında
Mürüvet pususunu yiyip gönül dağında
Vuruldum da yetmedi kederliyim arkadaş


Mehmet Kılıçel

Arkadaşım ve kardeşim Hasan Yılmaz’ın mekkanı cennet olsun