Alnımdaki her çizginin mavi gecesi
Yerde ve gökte
Orda da geçiyor
Günler..


Geçiyor kulağıma kadar sesler
Bir avlunun zaman aralağından öteleyerek acıları
Hece hece gök dökülüyor topuklarıma
Işitiyorum Annemden önce kuşları
Burda da geçiyor
Günler..



Avucumda dün çocukluğumun
Sek sek oyununa dalarken gözlerim
Bırakıyorum kendimi beyaz bir çizginin ruhuna
Õldüğümü istemem
Sessiz kapatın gözlerimi
Erguvanlı bahçenin
Gül kokulu duvarından
Umutlu sabahları taşıyıp
El vereceğim aşka

-beni bırakma kalbim-



Biliyorum
Yine yalnızlık geçiyor atlayarak her lahzadan
Yüzünü seviyorum
Ne yana dönse pür telaşlar
Delicesine raks eder sema
Güneş
Ay ve
Yıldızlar
Çıkarınca elbisemi
Taze gül yaprakları üzerimde





Temiz bir gayenin acısında şükür tohumları
Aşkın olgunluğu dokunur sol yanıma
Içimdeki senle kendime kaçarım
Dayanırken uçurumlara merdivenler
Büyürüm
Ki
Boğazımda saklı tarifin heyecan dalgaları
Sanki bir denizin masalı
Kıyılarında ağırbaşlı özlem
Kirpiklerimin ucuna asılı duran
Yüreğimdeki kelimeler demlenirken sana
Yaralı iklimler
Yaşamla ölüm arasında
Ince bir çizgi/de


Susuyorum
Ömrüm yoldaş olsun yanaklarına düştükçe gülümsemem