ben çocuk ve gençken
zaman kaplumbağanın sırtında geziyordu
gençliğimi ilkbaharda bıraktığımdan beri
zamanla tavşanın arasından su sızmıyor
amasyalı bir kuşu
toroslarda ararken buluyorum kendimi
çayın son yudumu hep soğumuş oluyor
benden habersiz
dalgıç kursuna gitmiş olamalı gözlerim
yarına gidecek trene
umut gişesinden bilet alıyorum
bir daha elinin sıcaklığını bulamamak korkusuyla
bu kentteki yıldızlar her gece uyuyor
haberi yok sanırım bunların
samanyolundaki şenlikten
dilimde paslanan sözcükleri
yutamadığımdan bu sancı
gövdesi yerleşik hayata geçmiş
ruhu göçer bir divanenin
rüzgardan kağıtlara
gölgeden kalemle yazdığı
hasret mektuplarını götürecekti
o amasyalı kuş
belli ki torosların krokisini kaybetmiş
bundandır yayladaki sümbüllerin selamını
getirmiyor artık bulutlar

02:17
19/05/2018
ali rıfat arku
istanbul