Şiirlerden ve çiçeklerden topluyorum maviyi
Karıncalar ekmek kırıntılarını yuvalarına taşırken
Dilimin ucunda umut türküsü



Ben hep buralarda
Bir yangının başladığı topraklarda
Çırılçıplak tarihin sayfalarına not ediyorum kalbimi
Yüreği ağzında bir çocuk gibi bekleyip
Her defasında yalnız
Düşler kuruyorum
Alnımda kırkların kaderi
Kalbimin kelebeklerince ömre
Atılan her parça beynime göğü doldururken..
Üstelik üşümesin diye elleri acının
Sarışın baharlar düşüyorum odama
Kuşlar ve çocuklar usulca iniyorlar
Vaktin aydınlığına..



Yürüdükçe sl güzelleşen bir sürü mutluluğum var
Yağmurlar yağıyor akşamüstleri
Yüzünü camlara çiziyorum acemi parmaklarımla
Sonra ayışığına karışarak
Yeryüzünden geçen zamanları
Bulutları düşünüyorum
Rüzgarın soluğunda cılız nefesim
Duy beni..


Yarıda bıraktığım sayfalar gibi
kendime tamamlanıyorum

-iyileşiyorum-


Deniz kıyısına varıp suyun akışına akıyorum
Masmavi uğuldayan duaların ışıltılı göğsünde
Sessizce sesini dinliyorum

Tamam
Çok sızlanıyorum bir şeyler değiştikçe
Dilimin ezberime..