nasıl desem, bilemiyorum
beni üzen her şey içimde saklı
beceremedim,
beceremedik işte,
bir türlü nasıl atmalı?
nasıl anlatmalı?
derler ki
bazen
yaş akmaz gözlerden de,
kalp ağlar,sadece
sessizce,
ve…sensizce.
ağlıyor kalbimiz
ağlıyor ümmetin kalbi
ama birbirimizden uzak
ama birbirimizden habersiz
geçer bir gün diyorsun,bana
her şey biter geçer
biter ömür çizgisi
lakin yüreğim idam sehpasında
dersin ki, o’ vefasızın
birisi.
evet vefasız bir ümmet
vefasız maalesef, ümmetin evlatları
habersiz
duyarsız
soluk kesikli
ölü topraklı çocuklar ölüyor
gün gün bombaların aydınlığında
kayboluyor gölgeleri
upuzun kıvrılan yollar var
can çekişiyor ölümün pençesinde
toprak kokusu alan ölüm
fırtınalar kopartıyor yüreğimde
ya misketiyle oynayan çocuklar?
yeni dünya düzeninden habersiz
ölümün pençesinde
sarhoş kafalar kan kusuyor
İslam memleketinde
yakında tanışırlar, çocuklar
beklenmedik bir anda
ve ayrılırlar birbirlerinden
kefensiz!
biliyorum ki;
oyun içinde oyun var!
çünkü; ağacın dalları meyvesiz
neden ümmetin çocukları
kök salan emperyale inat
kıramadı ruhundaki zinciri
ah bismillah boylu çocuklar
büyüyor,
birbirine düşman
birbirine inat
birbirinden habersiz!
umarım elbet
bir gün sular durulacak
ve içimizden kopan parçalar
kendini bulacaktır.
umarım o gün ümmetin
düğün bayramı olacak
bismillah boylu çocuklar
ölümün gözlerinde
ölüm çocuklar için,
ölüm her yerde
bismillah boylu çocuklar
ölümün gurbetinde
bismillah boylu çocuklar
ölümün heybetinde
ve...ölüm her yerde.
ve...ümmetin hali perişan
ölenin gıybetin de...
*
yusuferdoğan