Öncesi değil sonrası tutuyor insanı ayakta
Sen öyle kal ki ben böyle iyiyim ruhumla
Çok zamanlar geçti vicdan kuytusundan
Şimdi her şey başka, karanlıktan aydınlığa.




Silinmez derlerdi yaşanmışlığın kitabı
Unutulmaz derdim, vazgeçilmez bilirdim hep
Hayali bir arbedeymiş izleri, güldürüyor şimdi
Gülümsetiyor hayata, içimde binlerce sen
Milyonlarca yarın ve tek bir umut
Yetiyor insana ayakta kalırcasına.




Kıskanırdım nehrin denizlere özlemini
Dalga dalga okyanuslara yürümesini
Gri gökleri masmavi ruhuma çevirmesini
Öyle izledim ki, her baktığımda yeniden
Ve yeniden özledim o güzel gözlerini.




Sağından atıp solundan geçtim zamanın
Bir dizi ayrılık bıraktım geriye
Bir dünya umutsuzluk sürdüm yokuşa
Ve sen hep böyle kal benimle, varsın diye
Hepsi birer birer çöküyorlar dizlerime




Unuttum dur durak bilmeyen yolculukları
Kaldım kalbinin en taze gölgesinde
Ektim çiçeklerin umut dolu tohumlarını
İçtim dağlarının tertemiz sularını
Sildim geçmişi gelmezlerin ötesinden
Ve bir yanda sen ve bir yanda ben ve biz
Ve sevgimiz öyle sessiz ve temiz ki.




Sen hep böyle kal öylesine sonsuz
Böyle bembeyaz hep bir bebek saflığında
Yemyeşil umutlarla ilkbahar aylarında
Sıcak bir mevsim ol gönlümün bağlarında
Acımda, tatlımda en yakınımda
Sen kalbimin ön saflarında, sol yanımda
Akşam olunca alaca karanlıkta
Ya da güneşli bir yaz sabahında
Kışımda, yazımda, saklımda
Sen hep öyle kal ki
Ben iyiyim böyle ruhumla.



.
.
.

SEN HEP ÖYLE KAL – Mert Zafer Cansever – Mawish Şiirleri