ÖMRÜMCE SEN



Gecemde yıldız, günümde güneş ve sen
Karanlıkta bir yıldızla günümde ışığım
Aşığınım, aşiyanım sol yanındayım
Ayımda pırıltım, ne bileyim işte her şeyim
Denizim, dağım, dayanağım, içme suyum
Var bir şeyler işte kattıkça katıyorum içime
Tenimde, kalbimde, derinlerde bir yerde
On değil, yüz değil, belki de binlerce
Düşüp kalktığım her düşümde, tüm hayallerimde
Seni izlettiriyorlar gözlerime.




Siyah beyaz gri, bilmez oldum sessizliği
Konuşur oldum seninle yanıp tutuşan yüreğimi
Maviyle, ya da kırmızı, bazen de pembesi
Seviyor sevdamı umutlar, muazzam adı
Bir desem değil, onlarcası rengarenk
Dört yapraklı yoncası ve tonlarcası
Ağırlığınca bir şans, biraz da mükâfat
İçinde olmak bana gerçekçi bir hakikat.




Gün oluyor özlüyor, an oluyor görmüyorum
Yokluğunda sadakatla saklıyorum kendimi
Sen yeni yetme goncadan al haberimi
Toprağına küsüyor bir anlık, soluyor
Minicik dikenleri çivi gibi saplanıyor
Ki beş dakika geçmiyor, uyanıyorum
Bakıyorum ki seninle uyuyorum.




Gel uyut göğsünde beni, sımsıkı sar
Küçükte olsa düşmesin boşluğa zaman
Büyük umutlar var içimde adı sen
Yandan yana sana dokunuyorum
Kendime seni ikram ediyorum.
Gece gözlerinden içiyorum
Doymuyorum, doyamıyorum
Bir dikişte bitiriyorum
Ve bir sen daha
Ve binlerce daha
Ve ömrümce
Seni içiyorum.


.
.
.
.

ÖMRÜMCE SEN – Mert Zafer Cansever – Mawish Şiirleri