2
Yorum
8
Beğeni
4,9
Puan
664
Okunma
Çok örselediler gönül kuşunu.
Tuzak kurup, hapsettiler kafese.
Böğrümde taşırım yağlı kurşunu.
Öyle muhtacım ki dost bir nefese.
Bu halimle nasıl gülebilirim?
Ne bırakırlar, ne gelebilirim.
Bu acıyla bir gün ölebilirim.
Çektiğim mihneti kimse bilmese.
Kafaya takınca gözü elayı,
Ne evi düşündüm, ne de sılayı.
Gönül kuşu, hak etti bu belayı.
Hiç değilse, kafesinde ölmese.
Bıraksa sitemi, barışsa benle.
Kararından önce bir defa dinle.
Haberin alsam gidip, gelenle,
Selam gönderse de, kendi gelmese.
Gecenin matemi hasret gündüze.
Dağların maralı iner mi düze?
Çoktandır muhtacım bir güzel söze.
Ne olurdu, bir gün bana “gel” dese.
Aynaya batkım da; yüz kırış, kırış.
Baharım geçti de, çoktan geldi kış.
Sanki feryat değil, bu bir haykırış.
Kulak veriyorum, bu boğuk sese.
Sabri Koca
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)
Cevap Yaz