8
Yorum
41
Beğeni
5,0
Puan
1716
Okunma
ağaçlar hep aşağıya büyüdü.
bakmıştım çocukken
şakıyan çelenk
sesin taş şenliği. sınırsız ve güçlüydü
annem böyle söylerdi. dinle rüzgarın
yağmurun sesini
çal biraz. oyna
iplikleri sar renkli mi renkli
tüm parmaklarda
her çocuk hak etmelidir. ederi vardı
taşıdım kalbimde
tane
tek iz. gaia’nın kibriyle tüm toprak kurumuş canım benim
tuzdan gözyaşı
belki de bir şarkıydı
büyük acılar büyütür her şeyi
zaman içe dönük
beş parmak beş parmağı keser
kusursuzdur
çimen tendir
kuru
bir kafeste oturur ala ceylanlar
ya da bir iki üç ötesi sus.
5.0
100% (23)
Cevap Yaz
