Ben geldim kimsen
Kime yazdığımın önemi yokken
Ben kimsenin duymadığı sokaktan pembe pamuk şekerlerimle geldim
Soba bacasından çıkan koku: Montuma sinipte geldim
Sana is getirdim

Bulanık havada hava almaya geldim
Kime çıkacağını bilmediğim seferden
Bir kartopu yaptımda geldim
Arkamda botlar izi kalmış karlar
Üşüyen bir ben
Şalımın sıcağındaki saçlar
Anlatmaya geldim

Ben geldim küçücük umutlarla dar sokaklardan geçtim
Yağmur yağdıda ağladığımı göstermeye geldim
Gökyüzüne hasretle bakıpta Allah’ı anmayı özledim.

Şehrin uzaklarına kalmış Mahallemden yavaş yavaş çıktımda geldim
Komşunun çocuğu uyanmış mı diye süzerek
İçeri girdim

Herkes kendi dünyasında yaşarken
Fakirlik nedir bildimde geldim
Hayatın çift yönlü bulunduğu mahalleden
Ders çıkardımda geldim

Ben şimdi on beş yaşımdan geleceğe geldim
Bunları yazarken kurduğum hayallere geldim
Ben geldim elimde bir simit
Bebeğim ağlamış annesizlik
Evde çok sıcak boşluktanmı
Aldığım dersten sınava geldim

Dün çorbamı içtiğim tabağa
Bugün yemek yapmayı bildim
Öğrendiğim her adımda
Bir geçmiş düşüşü izledim

Fedakar hicranıma eş
Canıma yoldaş bulmaya
Hakkı cebimden çıkarıpta
Vermemeyi öğrenmeye geldim

Uğurlar olsun gittiğim her köşe başına
İmkansız olmayan tek şey geçmiş zamana
Gidipte yanlıştan kalmaya
Ben bugüne geldim