Unutmak istedikçe mazideki günleri,
Kabuk tutmuş bu yara kanadıkça kanıyor.
Başımdan savruluyor eski sevda külleri.
Kimi gülüp geçiyor, kimi meczup sanıyor.

Hatıran gezinirken bir ufuk çizgisinde,
Geçmişi düşündükçe dilim seni anıyor.
Rüzgârlara kapılmış bir hayal gemisinde,
Kafam seninle dolu, gözpınarım yanıyor.

Beynimde yuvalanmış bilinmezlik duygusu,
Serince esen rüzgâr saçlarımı yalıyor.
İçimi kemiriyor kaybetmenin korkusu.
Sen çıkıp gidiyorsun, büyük boşluk kalıyor.

Gözlerime ne oldu?.. Önce böyle değildi.
İçli bir şarkı duysam, sel olup da taşıyor.
Başım dik geziyordum, şimdi yere eğildi.
Bir şeyler oldu bana, ecel mi yaklaşıyor?

İçim böyle ağlarken ona güç yetiremem.
Çaresizlikten sonra pişmanlıklar kalıyor.
Seni bir kere buldum, bir daha yitiremem.
Ne kadar sahip çıksam; veren, bir gün alıyor.

Sabri Koca