Fabrikaları satan zihniyete soralım.
Özüne varmak için aklımızı yoralım.
Bir bilene danışıp gerçekleri görelim.
Kargalara kanıp da! Şekerime dokunma!

Üretim yok tarlada, bu iş böyle olmuyor.
Ekonomik açıklar sata sata dolmuyor.
Sırada neler kaldı? Halkın yüzü gülmüyor.
Kuru sıkı atıp da! Şekerime dokunma!

Atamızın mirası pek çok kuruluş battı.
Önceki satılanlar bir bir kapanıp gitti.
Korunmadı çiftçimiz köyde üretim bitti.
İşi doğru sanıp da şekerime dokunma!

Bastırır Amerika: ‘’Bende ucuz şeker var.’’
Gıda şirketlerine sağlanır büyük çıkar.
Akıllı olmak gerek oynanır sinsi kumar.
Gerçekleri görüp de şekerime dokunma.

Sözle olmaz Millik, icraat özde olsun.
Öksüz kalmasın toprak çiftçinin yüzü gülsün.
Milli ekonomimiz ürettikçe güç bulsun.
Hiç uğruna satıp da şekerime dokunma.

‘’Her işin başı sağlık’’ bunu bilmeyen var mı?
Nişasta bazlı şeker neslimize yarar mı?
Elin malını almak Milliliğe sığar mı?
Yükseklerden bakıp da şekerime dokunma!

Islah etmek dururken nereden çıktı satmak?
Binlerce çalışanı bilinmezlere atmak.
Boş kalan tarlalara yenilerini katmak.
İşçilere kızıp da şekerime dokunma!

Şeker deyip geçmeyin en temel ihtiyaçtır.
Zengin fakir her kesim bu gıdaya muhtaçtır.
Ürün yerli olursa stratejik araçtır.
Durduk yere çıkıp da! Şekerime dokunma!

Buğday, nohut, mercimek, pirinç, büyükbaş, saman.
Muhtaç kaldık tohuma, ne çare var ne derman.
Macit yakında gider, kalanın hali duman!
İthali kâr sanıp da şekerime dokunma!

Mehmet Macit
15.03.2018
Dikili/İzmir