kaç gözucu yaşamaktı aşk dediğin
bakmaktan gayrı gördüğün
görüp bildiğin
hani / tenden geçtiğin
senden vazgeçtiğin...

kaç göz ucu yaşamaktı
bildiklerini de sildiğin...



eskiden
kaç tende tükenmiştin dirhem dirhem
her seferinde yalnızlığındı
tuz basmak misali
açık yaralarına merhem...

kendi cüceliğine kör
devler arardın da cüceler diyarında
ölmedikçe güçlenirdin ya her dem...

şimdi
göz ucu
yaşam ucu
en ucu...
ucube tanrıların
eğri büğrü umutlar doğurduğu
bu gayya kuyusunda
hiç bir dua deva değil
doğuştan sakat aşkına...

yana döne bir nefes
bir nefes
bu soluksuzluğuna
senden çıkan her ses
ölü doğuyor zira

-yazmak değil
yaşamak adına
bu aşka kurban etmiştin ya şiiri
şimdi hangi ezber
sağaltır yüreğini-


gözlerin acıyor
ucundan kanıyor

hadi dön yüzünü kelimelere
bak / cümle harfler kan içinde

kurtar ne kaldıysa geriye
bir umut daha
yeniden tutunmak için zamana
belki şiir affeder seni





Ayşe Gülşen Destanoğlu