1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
752
Okunma
Şehirlerde’n, köylerde’n;
Öyle kırıldım ki çocuk;
Ses tonum bin paramparçaydı;
Sesi kırık dökük kelimelerim; sert rüzgarları andırıyorlardı;
Kırmaya asla esmeyen,
Ya da sert bir kış geçiyordu dilimin ucundan;
Üşümekten;
Cümlelerim kuruldukça;
Tarihte kurulmuş ve yıkılmış bütün devletler;
Yeniden kurulup ve yıkılıyor gibiydiler;
O kadar kelimem ölüyordu;
Boğazım hece cesetleriyle kokuyordu,
Tamamlanmamış;
Her savaşın sonunda,
Maddeleri yeni savaşlardan oluşan her barış antlaşmasında;
Sesim tarihe karışmak üzere çıkıp gidiyordu;
Bilmem kaçıncı bir yalnızlığa...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz