1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1191
Okunma
ne kadar da yaklaşmıştım uzaklığına...
her şey sana bir gül getirmeyi isteyişimde başladı
cenneten koparıp...
törpülenmiş kömür elmasları gördüm önce
uzunca yürüdüm
sağ bacağım yukarı doğru çıkarken
sırtıma vuran ağır sıcaklık
terletiyordu ense köküme kadar
gözlerim tonlarca ağırlığı üstünde tutarken
kapanmaması için nefes almıyordum adeta
kesilmiş ağaç oluklarında ki kan izleri
bana taze sıcak çöl topraklarını hatırlattı
hiç bu kadar kısa bir an yaşamamıştım
sersemleştikçe unutuyordum ellerini
yetiştiremeden cennete
güzelliğini
nefesini...
can-i
5.0
100% (2)
Cevap Yaz