Sayfana her girip de resmine baktığımda,
Hasretle, hüzün ile öyle bir doluyorum,
Bir görsen o halimi, yanıp da çıktığımda,
Sanki zilzurna sarhoş, perişan oluyorum.

Hazzına doyum olmaz, engin sevda gölüydün,
Sen doğanın en güzel renkleriyle doluydun,
Kokusuna doyulmaz böyle bir aşk gülüydün,
Aklıma geldiğinde perişan oluyorum.

Gölümde kucağıma alırdım dolunayı,
Hep şansıma çıkardı aşkın en büyük payı,
Unut o oyunları, öylesi bir sevdayı,
Düşündükçe doluyor, perişan oluyorum.

Sıcak bir yaz günüydü, yandık temmuz ayında,
Denizin kenarında, çadırdan sarayında,
Aşkın son sefasını yaşamıştık kıyında,
O günle soluyorum, perişan oluyorum.

Masum duygularımı bir anda infaz ettin,
Arkana hiç bakmadan yalnız bırakıp gittin,
Kemirgen bir kurt gibi döndün içimde bittin,
Kemirip bitirdikçe, perişan oluyorum.

Düşün yol kenarından göle nasıl sapardın,
Çadırımdan aşkına nasıl bir ev yapardın,
Sarmaş dolaş yaşarken aşk bağını kopardın,
Bunlar hazmedildikçe perişan oluyorum.

Unutup gitsen bile o yoldaki hancını,
Benim kalbim unutmaz, çeker doğum sancını,
Her an vuslata böyle saklıyor inancını,
O günün hasretiyle perişan oluyorum.