Böyle bir hatıraya gönlüm boyun mu eğmez?
Sarası vurduğunda dönüyorum şaşkına,
Şu dünyanın serveti bu hatıraya değmez,
Ölene dek yanarım Elazığ’ın aşkına.

O gurbet diyarıyla yüreğim öyle hoştur,
Oradan başka bende kalan ne varsa boştur,
Her aklıma gelende ruhum gönlüm sarhoştur,
Ölene dek yanarım Elazığ’ın aşkına.

Yüreğimde yaşayan sorumluluk duygusu,
Daldırır hayallere, verir ölüm uykusu,
Uyanırım içimde sevgisiyle saygısı,
Ölene dek yanarım Elazığ’ın aşkına.

Her insan benim gibi duygusal bir varlıktır,
Bunu bilmek insana karşı vefakârlıktır,
Bu hatırı unutmak ebedi bir darlıktır,
Ölene dek yanarım Elazığ’ın aşkına.

İnsanı her tanıyan mizacı ile tanır,
Yanlış yapan herkesi kardırdığını sanır,
Her adam gibi insan insanlığa inanır,
Ölene dek yanarım Elazığ’ın aşkına.

Bir an bile unutsam bilirim darılırsın,
Beni üzdün diyerek derdine sarılırsın,
Ordan buraya kadar ikiye yarılırsın,
Ölene dek yanarım Elazığ’ın aşkına.

İşte böyle bir dünya içinde yaşıyorum,
Senden uzak burada yaramı kaşıyorum,
Bil ki seni hep böyle içimde taşıyorum,
Ölene dek yanarım Elazığ’ın aşkına.