Kendi içime hakim toprağın yürüyen parçaları
Yol ucunda görünmeyen iplerle düğümlü birbirine

Kiminiz yuvarlak
Kiminiz deri


Uzaktan gözüme sivrilen noktalar
Ağrı gibi batarken..ağrının yerden mi
Gõkten mi geldiğini bilemezsiniz
Ki
Gözlerimde mana derindir
Ve her zaman açtır bakışlarım
Bir şiire
Ya da bir söze tamamlanmak için
Bazen şehrin daracık sokakları
Gürültüyle uyanan
Bilemezsiniz ağrının yerden mi
Gõkten mi indiğini
Ama aşk
Parlak duyguların içinde mücevher
Sonunu gõrmediğimiz denizin göğsüne
Yaslamak ruhu
Tesellisi görebilende



Rüzgarın mor dalgalı diliyle konuşuyorum
Kuyunun dibinden çıkan Yusuf’un hatırına
Içimdeki denizi yarıp balık doğruyorum
Hüzünlü bir atın sırtından inerken ayaklarına
Avuçlarına aşk senden olma elbiseyle
Uykularına giriyorum
Arka bahçe birikintilerinin
Özlem ikindilerini õrt üstüme
Gittikçe yükselen sesleri çocukların
Duvarlara tırmansın
Ölümden öte yol var mı
Sol yanımın yanında durabilmek için
Vazgeçtim mezar olmaktan
Toprakta nemlenip
Çiçeklensin acılar

Mavi bir türküyle
Ah yeşil/ler