Bir ceset gibi koynundan
sokaklara atıldım
Kimliksiz kaldım, niteliksiz
ve umutsuz kaldım
Aynanın karşısına geçtim,
tanıyamadım kendimi
Sen beni kendime yabancı ettin.

Kendimden ve yaşadığım
şu hayattan tiksindim ,
Adım anılmasın,
kimse yüzüme bakmasın istiyorum.
Tenimdeki izin silinsin,
soluğumdaki nefesin çürüsün.
Adın atmasın kalbimde,
lambalar sönünce aklıma gelme.

Sevdamın bir adı yok,
bazen bir türküdür dilde
Bazen de kalemden yüreğe akan bir şiir.
Bir sınırı yoktur,
deli taylar gibi umuda koşar
Sen benim en taze umudumu söndürdün.

Beni en ücra bir köşeye bırakın,
ya da defnedin
İşitmesin kulaklarım bir insan sedası,
Görmesin gözlerim bir insan siması.
Kendimi musalla taşına
uzatasım var bu gece.

Havva yüzünden cennetten
kovulan Adem gibiyim.
Ruhum bir yalnızlığın
kafesinde nedensiz yanarken
Bana bağışladığın tüm sevda sözlerini,
Bir elvedaya harcadın,
bizi harcadığın gibi.