Kırılmış bir kalbin acısıyla,
Gecenin terkedilmiş saatlerinde
Üşüyorum sana
Ve yüzündeki hiçbir çizgiyi unutmadan
Hayalinle avunmaya devam ediyorum.

Bastığın kaldırım taşlarının bile bir anlamı var bende
Geçtiğimiz yerlerde sanki hala kokun varmış gibi
Saatlerce dolanıyorum,
Yoksun ama olsun
Yokluğun da bile varlığını arıyorum.

Ben deli değilim sevgilim,
Hasretinle aşka susamış bir mecnunum.
Sen Dicle gibi akarken yerinden
İçimden lavlar püskürülüyor Karacadağ’ın eteklerine

Bu sevda biraz mahcup biraz garip
Tek kişilik hücredeyim sanki
Güneşi gittiğin günden beri görmüyorum
Gözlerime kırmızı bir nehir uzanmış,
Kendi içimde saatlerce uyukluyorum.

Sen tek bir gülsün göğsümde açan,
Baharı ancak seninle bilirim, ancak seninle görürüm
Kaç mevsimdir yoksun,
Bu nasıl bir üşümektir bilemezsin.