Avuçladıkça yaşamın delinmiş yelkenlerini
Yorgun bir yürek olup seriliyorum kendime
Soluğumu rüzgâr sürüklüyor çok uzaklara
Kayıp bir yıldız olup çekiliyorum derinliğime

Sessiz sedasız bir gönül yarası bende büyüyen
En uzağadır yolculuğum, gülen insanlar ülkesine
Bilmediğim bütün çiçekleri resmedip şu yüreğime
Yine çok uzak bir menzilde sana dermek istiyorum

Ardımda isimsiz onca ölüler, yağmalanmış gömütlükler
Gözyaşlarını içen çocuklar arasından geçip sana geleceğim
Emsalsiz maviler, devasa yeşiller biçeceğim narin bedenine
Düşleri topaç yapıp çeviren çocuklarla ben sana yürüyeceğim

Bilesin ki sevda bakışlım, denizleri tuza çeviren hep zamandır
Sevidir yüreğimdeki asil ıslık, ölüm bulutlar ülkesindeki hazandır
Demli gözlerine bağdaş kurup oturdum, keyfi kederim ah aşktır
Hırçın bir dalga olup al beni kollarına, sevgin en huzurlu limandır

Selahattin YETGİN