CEYHUN-(AMUDERYA)-ÇEMEN İLE MERGEN-(17)

Yomut obasında çok güzel bir düğün yapıldı. Düğünün güzelliği ve Mergen ile Çemen’in aşkları tüm obalarda konuşuldu. Kıvanç Bey’in mertliği, Mergen’in yiğitliği her zaman örnek oldu onlara.
Mergen Alp başı oldu. Kıvanç Bey’de onun sayesinde biraz rahatladı. Bu arada Çemen sayesinde iki aile daha sık bir araya geliyordu. Kıvanç Bey, eşi Gunça hatuna, Gülnar hatunun ağzını aramasını, Pamir Bey’le evlenmek isteyip istemediğini öğrenmesini istedi.
Yanında gelini olsa da Gülnar hatun çok yaşlı sayılmazdı. Tek çocuğu Mergen’di. Önce olur mu, bilmem gibi sözler eden Gülnar hatun, Gunça hatun onu biraz ikna eder gibi oldu. Gunça hatun Pamir Bey’i de iyi tanıyordu obada. Onun da iyi bir eş olabileceğini biliyordu kendine.
Gunça hatun bu işin olabileceğini söyledi, kıvanç bey’e. Kıvanç Bey bu işe çok sevindi. Begenç Bey’in ölümünden sonra onun durumu sürekli üzüyordu Kıvanç Bey’i. Düğünün üzerinden tam sekiz ay gibi bir süre geçmişti. Birkaç gün sonra Kıvanç bey, Pamir Bey’in yanına giderek, “Pamir Bey gel seninle şöyle bir dolaşalım” dedi.
Kalktılar, Birlikte Obanın içinde yürüyüşe başladılar. Kıvanç Bey, “Pamir bey, sözü fazla uzatmayacağım. Eşin öldükten sonra 3 yıldır yalnızsın. Bizim Rahmetle Begenç beyin eşi Gülnar hatun da yıllardır yalnız. Düşündük ki bu yalnızlığa bir son verelim” ne dersin.
Pamir Bey, biraz durduktan sonra, “Beyim siz bilirsiniz. Siz nasıl uygun görüyorsanız o olsun” dedi. İş konuyu Mergen’e ve Gülnar hatuna kabul ettirmeye kalmıştı. Çemen’e durum anlatıldı. Mergen’in kabul etmesini sağla dendi. Mergen de annesi ile görüşerek, annesinin fikrini aldı. Herşey olumluydu ve sonunda Pamir Bey ile Gülnar hatun evlendiler.
Düğünden hemen sonra Mergen ve Çemen’in bir kızları oldu ve adını “Tuana” koydular. Oba da mutluluk bir kez daha arttı. Çemen şöyle diyordu..

UÇUYORUM BEN

Öyle mutluyum ki, herkesler bilsin
Sevinçten göklere uçuyorum ben
Güzel Tuana’mla, tüm yüzler gülsün
Gül oldum, çiçekler, açıyorum ben

Mergen’im yanımda daha ne olsun
Sevinsin tüm oba, neşeyle dolsun
Acılar terk etsin, mutluluk gelsin
İnanın kendimden, geçiyorum ben

Her zaman doğrudan yana olmuşum
Yıllardır o yâr’e, suna olmuşum
Bir baktım kızıma, ana olmuşum
Ab-u hayat suyu, içiyorum ben

Gökçeler açarken, yaylada yolda
Bülbül nasıl şakır, bir bilsen gülde
Tüm güzel türküler, dudakta, dilde
En güzel nağmeyi, seçiyorum ben

Mevlâ’dır elbette, veren nasibi
Can ile canandır, aşkın tabibi
Yere hayat veren, yağmurlar gibi
Her yere sevgiler, saçıyorum ben

Böyle huzur varken, gam keder niye
Üç olduk yüreği, böldüm ikiye
Kem gözlerden zarar, gelmesin diye
Kendi gölgemden de, kaçıyorum ben

Lüzumsuz, Ceyhun’da, sular akıyor
Söğüt dallarında, kuşlar şakıyor
Sen yazıyorsun ya, dostlar okuyor
Sonunda hasadın, biçiyorum ben

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ
(Devam edecek)

TUANA : Cennette düşen ilk yağmur damlası