Esmer yalnızlıklar peronunda yorgun bir adam
Özlemin gökkuşağına salıncak kurmuş bir kadın
Renklerin sesinden öpüyor uzaktaki çocuklar
Umutların satır aralarında üşüyor yaşlı dağlar
Gençliğinin kırıntılarını topluyor hüzünle insanlar
Siyah beyaz anıların perdelerini çekiyorlar yarına

Üşümüş yalanların tenceresinde taş kaynatıyor analar
Talanlanmış coğrafyamın toprağını eşelemekte çakallar
Kristal bakışlı umutlar parçalanıyor hain tuzaklarda
Beyaza siyah diyenler çoğalıyor durmadan aramızda
Geri dönüşü imkânsız ölüler var şaşkın musallalarda
Kar yağsa saçlarıma bir masal olsa yaşamak şarkılarda

Kopmadıkça dilsizliğin küflü zincirleri, acılar neylesin!
Sevinçleri meze yapıyor kurtlar, zemheride yangınlar
Bir ney sesi duyuluyor derinden, birileri aşka seslensin
Çok derinimde firari ayazlar, üşüyor asırlardır masallar
Soylu avuçlarımda firavun külü, yangına gül atanlar
Ezildikçe çoğalsa da acılar, umuda baş koyar insanlar
Gün olur devran döner, sırça sarayları bile yıkarlar

Selahattin Yetgin