26
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
932
Okunma

ömür dediğin zaman tünelinde
zihnimin tafraları çarpışır aklımla
yansır yüzüme bir ayna şeffaflığında
ihanetlerin zulümleri aşka
ben, beni taşıyamaz olurken
siületim karşımda durup
hesap sorarcasına
ne ettin kendine yıkılıyorsun
kalk artık
bak gün doğuyor umut ormanlarında
dercesine
oysa ben
hayata ahrazlığımla
yığılıp kalmışım bir başıma
sen kendi gizeminde saklanırsın
beni yıpratarak ardında
bak, kalabalık biz özlem düşü
bekliyor seni
az ötede
çöle dönmesin denizler
çakmasın şimşekler
ölmesin kelebekler
yeşiller sarıya dönmeden
henüz bu coğrafyaya
benim geç kalmışlığımla
bari sen yetiş bahara
bırakma ellerinle tut sıkıca
HÜLYA ÇELİK
5.0
96% (26)
4.0
4% (1)