Seyyahım bu fani Dünya’da
Çantam elimde, gezmekteyim âlemi
Evde olsam bile görmekteyim rüyamda
Gurbetin sarmaladığı her yerimi

Gezerim diyarımı, ülkemi karış karış
Görürüm her taşını, toprağını ayrı güzellikte
Nerede hâkim ise özgürlük, barış
Ruhumu dinlendiririm o sessizlikte

Ne insanlarla, ne toplumlarla karşılaştım
Her birinin ayrı dünyası, ayrı âlemi var
Zulmün karşısına hep dikilip savaştım
Ta ki insanlığa buluşuncaya kadar bahar

İnceledim; insanları, çiçekleri, dağları
Hepsi, koduna uygun hareket etmekte
Bazı yerlerin viran olsa da bağları
Yenilenmek için çok mücadele vermekte

Bir coğrafya, benzemez başka bir yere
Ovası, deresi ayrı, tepesi ayrı
İnsanlarını sarar doğası, çepeçevre
Uydurur birbirine, aşağı yukarı

Nice kıvrımlı, sarp yollardan geçtik
Çöllerden, yaylalardan, bağlardan
Cana can katan buz gibi sularını içtik
Kayalardan, kumsallardan, dağlardan

Yeşil giyimli, beyaz başlı dağlardan
Mütevazı derin vadilere girdik
Kartal misali süzülerek göklerden
Koyu bulutlarla yerlere indik

Dolaşırken Anadolu’yu bir baştan bir başa
Arkadaş olduk her zerresiyle
Olanı, biteni anlattık, asıl sırdaşa
Eksik bırakmadık kötülüğüyle, güzelliğiyle

Anadolu’nun dağları, görkemli, çalımlı
Ovaları ise alçakgönüllü, cömert
Tarlaları, yeni gelin misali alımlı
Bağ ve bahçeleri tıpkı bir cennet

İşte bu mecralarda, ben seyyahım
Doyamam tabiatın cazibesine
Duacıyım insanlığa, asla yok ahım
İnerim hep toprak, su mesabesine

Sabri BAZANCİR
31.12.2017-Ankara