bir adam bir kadınla bir söze başlıyordu
hiç unutmam
saat bir civarı gündüz
hani sonsuza dek tamamlanmayan bir cümlenin
ilk kelimesi
hep yarım kalacak bir şiirin
ilk hecesi gibi
uzun bir kule...
uzun bir ask hikayesinin
mujdesi gelecek birazdan
suskunlukça uzun,sessizlikce derin
önünde çay bardağı
ne zaman uzansa yüreğiyle
kalabalıklar kadar yalnız bir adam
çay kadar sıcak,rüzgar kadar da serin
mümkün degil tibben
böyle bir kalbe sahip olmak
şairler de anlayamaz
bir bardağa, bir de
çok uzaklara bakıyor
gözü ara sıra da yollarda
hayat gibi durmadan akan bir şeyler var
vakitse bazen uzun
bazen kısa,bazen çelimsiz...
ömür zaten geçmekteyken
vakit geçiriyor güya
yaşıyor mu? belki biraz...
yüreği kül,yüreği uykusuz
belki de kalbini bilmeden
damar damar ilerliyor vuslata
gizli bir ışık var içinde
saklı bir ses,kendinden bile saklı
kalbinin en mahreminde
imkansız bir yol var
ve bekliyor ne beklediğini bilmeden
zaten beklenmedik gelmiyor mu
her güzel şey...
ansızın bir mesaj geliyor
ve titrek titrek bir kelime,
Nasılsınız?
ve bir kadın bir sözle
bir dünya kuruyor adama
bir kelime nasıl da söküyor sevda ağını
kim bilebilir ki
bir sözün sonsuz kadar anlamını
ilkin duraksıyor
nasıl olmalı adam?
yorgun,ya da heyecanlı,
belki mutsuz ya da şaşırmış...
şartmış gibi,
alışmış iyiyimlere...
doğru mu
belki herkes gibi o da iyi biraz
herkes iyi olsun da zaten
gözünün gördüğü kadardı gökyüzü
ve ayaklarının gittiği kadar bahar
ve sesi yettiği kadar
duydu kadının sesini
iyiyim dedi fakat bu kez farklı
sanki tüm iyi olacak günlerinin
başrolüne seslenir gibi
iyiyim ya siz...
ve böyle başlayacaktı
bu sırlı düğümün hikayesi
hani hesapsız olmak
almadan vermek
yani büyütmek bir çiçeği sebepsiz yürekte
ve sulamak
ve her dem yeşil tutmak
ve hani aşk plansız programsız bir muamma
düşünmeden düşülen bir yol
bir yanı bahar,bir yanı kar
hadi gel dedi adam
gözlerinin altında buluşalım
başına prensesler taç takmış
saçlarının gölgesinde kavuşalım...
silkeleyip bir çırpıda yürek tozlarını
aşkca bir nefesle üfleyip göğsüne
dağıttılar gönüllerinin küllerini
ve bir avuç kor koydu
yürekleri yüreklerine
vakit 5 Mayıs ve günlerden salı
ilkin gözleri buluştu tebessümle
sonra bir merhaba ile
dokundu ellerine adam
ve içinden dedi
"hiç bir şeyin hatta yağmurun bile
bu kadar nahif bir kalbi olamaz"
bakıştılar bir süre...
bir haber gibiydi kadın
bir kitabın tam orta yeri
adresine ulaşmış bir mektup gibi
adamın cümlesinin devamıydı sanki
tanıyor gibiydi
yüzünde belirsiz çizgiler
bir mujde
mektuplar mektuplar,
sustukça yazılan aşk sözleri
sanki gözleri ile dikmişti tüm sözleri
ve tek ses ta ciğerden
hani sizi tarif eder
kalbinize bir yol olup
taşır gibi tüm isaretleri
neyle ya da nereye gittikleri önemli değil
belki de hiç bir yere gittiler
oturdular karşılıklı
adam konuştu, kadın sustu
sonra kadın konuştu bir ara
adam doldu...
dağ kadar oldu,
yepyeni bir ülke buldu sözlerinden
nefesi değiştirdi iklimini
kelimeleri tek tek aldı heybesine kaybetmeyesiye
kadın ürkek bakışlı bir ceylan
sıcacık avuç içleri terli
ve istemsiz atıyor mimikleri
gözlerinde taşıyor cennetini
bakışlarıyla dikiyor adamın göğsüne
incecik süzülmüş sözleri
kalbini koydu ortaya
en parlak yıldızdan daha parlak
sanki yıllar birikmişti dillerinde
sözler sel olup akmıştı
bu bir şiirin şairini buluşu
ya da şairin keşfiydi yüreğini
kalemin aşkla dokunuşu
kelamın anlamını buluşuydu
bu bir eşsiz buluşma,
birlikte atılan ilk adım
sonsuz sevda yoluna
bu bir ilk hissediş
bu bakış bir hakediş kadının kalbini
kumrular gibi titrek kalbini
ilk tutuş bırakmayasıya...
ve aşk kirpik uçlarından sızan ışık
gözleri tıka basa dolduran sır
kimi zaman hıçkırıklı bir hülya
bazen sağnak bir yıldız yağmuru
kalp çarpıntısı,gönül kıpırtısı
bağı çözülmüş diz...
ve bu bir aşk
iki kalbin ilk kez varoluşu
daha önce yazılmamış bir cümle gibi
hiç söylenmemiş bir söz
gidilmemiş yer,
keşfedilmemiş ülke
o kadar ki çıkmamış bir ses
olmamış bir hece
su düşmemiş toprak,
geçilmemiş yol
duyulmamış his,
uyanmamış bir duygu
yaşanmamış bir yıl,
durdurulmuş bir zaman
gözü açılmamış bebek,
hiç ışık görmemiş bir kör.
insanlıktan çıkan ilk haber,
ilk doğan çocuk sevincinde.
ilk atılan adım gibi
hiç paylaşılmamış bir şiir letafetinde,
kainattan toplanan harfler azizliğinde.
bu iki yürekte doğdu,
ismi ilk konulan bu aşk.
masada iki fincan vardı
iki de gül lokumu
havada aşk kokuyordu
ne içmişlerdi, kahve mi?
adam kahve kahve iki güzel göz hatırladı
o günden hep...
memnun oldum dedi kadın...
tanıştığımıza memnunum
adamın ici güldü gözlerinin
ben de diyebildi sadece...
belki de tüm memnuniyetlerin başlangıcı oldu
adam bir çikolata gördü kalp şekilli
aldı gizlice eline
artık nesneleri aşka çevireceklerdi hep
bu kalp işaretiydi bunun
yetmemişti zaman
kalktılar ve birlikte gittiler
konuştular,sustular
tebessüme geldi yaşanan zaman
ve böyle başladı bir sevda hikayesi
böyle başladı bu bitmeyen şiir
sonra mı ne oldu
bir adam bir kadınla başladığı bu sözü
bitirmedi hiç...
...
Rüzgar