ıssız bir şehirdir yüreğim
geceleri, kış rüzgarları gezer sokaklarımda
solgun ve sarı yapraklar geçer
gözlerimin önünden
karanlık, iyice karanlıktır...
ama ben alışığım bu sahipsizliğe
ellerim yalnız ve solgun kaldı çoğu zaman
yaman soğuklar yedim
karlar gördü yüreğim ve çetin fırtınalar
ama üşümedim yokluğun kadar
bir damla sen kadar ısıtmadı hiç bir şey
hayalinle bırlıkte yağdım bu sokaklarda
hiç bir şey almadan yanıma
dupduru...
yalın ve katışıksız...
sonsuza dek yan yana inen iki damla gibi
birbirine dokunmadan
ve yalnız toprakta kavuşan...
sadece senle can buldu bu can
alıştım ve gezdim tüm kenti
senden daha sıcak bir sokak bulamadım...
nasıl seviyorum biliyor musun
telaşla ve ürkek ve tedirgin
sevdalar ülkesine giden o son treni kaçırır gibi
birlikte geçelim istiyorum
ıssız ve sevgisiz insanları ve ovaları
çevirip hayallerimizin penceresine başımızı
aynı hülyalarda buluşsun dileklerimiz
omzunu yasla...
şimdi sus ve yaşa bu hayali benimle
omzunu yasla ve birlikte gezelim
bulutlarla ve rüzgarla ve göçmen kuşlarla
omzunu yasla
ve öylece kal...
sonsuza dek...
omzumdan inip yüreğime
ve yüreğimin en seçkin yerine
oylece kal...
sonsuza dek..
Rüzgar