kapımı açıyorum rüzgara
hüznüm serinliyor
ben uçarı kaçarı düşlerin bulutuyum
bakmayın mosmor kesildiğime
orda sopsuguk durduguma
yüreğimde tertemiz yagmurlar
dileğimde çiçek dolusu bahar
dudaklarımda nemli bir iklim...
dolandım avare avare
ve bir pencere kenarına kondum
orda saksıda küçük bir çiçek
hoyrat eller dokunmuş yüreğinin yapraklarına
ama o kadar yakın ki kalbi
...kalbime
aramızda kırılgan bir cam
ama ....o kadar yakın ki
o kadar da imkansız
az ileride nefes alıyor
mahcup bir tebessüm takılı dallarında
fakat solmuş gibi
o suyuma muhtaç ben toprağına
hafif buruşuk yapraklarina bakıyorum
ah bir yağsam da
dolaşsam damarlarında diyorum
görüp de dokunamamak
bu aşkın adı
bir de bakıp da ulaşamamak
doya doya yağamamak
doya doya dolamamak...
ama bir damla bile sitemden uzak kalmak
yorgun ve soğuk bir bulut gibi
o saksı çiçeğinin yapraklarında kalakalmak...
Rüzgar