8
Yorum
55
Beğeni
0,0
Puan
2126
Okunma
Kurşun gibi bazen de yaşamak denilen şey
Öyle ağır, öyle donuk mavi, öyle karanlık..
.
Aklımın tellerine konan kuşlara bak anne
yakılmış ağıtların rengini içiyor
kanatları kâlbime ritmederken hüznü
ben nâr dolu bir kadehin
sır dolu belalardan taze yudumlar alıyorum
ellerim buz..
Otağı meçhule meyilli
fikirlerimi dizginleyen güvercinlere bak
saygısı kum gibi kayan gözlerimden
genzime küflü bir fotograf gibi çakılan
o taş vakitleri bü’yük bir itina ile
sabrediyorum anne
tesbihim duman..
ve
selametini şiirlediğim hâllerin başlangıcına bak
bir okunmayan kitap gibi
edilmeyen özlemli hitap misâli
bekçisi olduğum sükunetin
kuşlarını uçuruyorum kuyumdan
gözlerim fırtına
ellerim kurşun mavisi
yorgun serçe kâlbim ile
çırpınıyorum s’ona..
öğrettiğin gibi
ölüm de dahil hayata anne..
...
24AralıkSoğukları
Z. Nâr
Cevap Yaz