Biz hayata geç kalmadık !
Kim düştüyse el uzatıp kaldırmaya çalıştık,
görmezden gelmeyi fıtratımıza yediremedik.

Derdi olanın derdine çare olduk,
darda kalanın yanında durduk ,
kimseyi çaresiz bırakmayı
kendimize yediremedik.

Canını bize emanet edene
canımızı kalkan yaptık,
vurulduk ta yine de can teslim etmedik.

Soframız nasipsiz kalmasın diye
misafirsiz oturmadık,
neyimiz varsa paylaştık.
Kapımıza geleni,gönderenin hatırı var diye
eli boş yollamadık.

Başkalarına yetişmekten
kendimize ayıracak zamanımız olmadı.
Yoksa bizim yaşayacağımız hayatı,
hayat bile kıskanırdı da ,
üç günlük bir hevese
ebediyetimizi yakmayı
imanımıza yakıştıramadık.

Pişman mıyız peki !?

Yaptığımız hiç bir şeyde pişmanlık duymadık,
pişman olacağımız hiç bir şeyi de yapmadık.
Belki kendimize yaşamadık ama
kendimizi çok güzel yaşadık,
hayata da asla geç kalmadık ,
hayatın bizi yok yazmasına rağmen.. !